Gökalp bir tohum ekti güneşi bir doğdu ki
19. yüzyıldaki Avrupa Merkezli dünya düzeni lslam toplumlarını ikilem karşısında bıraktı:
-Sömürgecilerin güdümünde çağdaşlaşma ya da çağdaşlaşmayı red edip içe kapanma;
-Kendi girişimiyle çağdaşlaşıp, sömürgeleşmeye bilinçle direnme.
Yüz yıl kadar süren bu çözülme ve çözüm arayışı 1918'de tamamlanmış, bütün İslam toplumlarının sömürgeleşmesiyle sona ermiştir. Bütün kusurlarına ve eksikliklerine rağmen Osmanlı Devleti, İslam toplumları içinde çağdaşlaşma akımına en büyük ivmeyi vererek, başarıya ulaşamasa da, sorumluluğunun gereğini yerine getinniştir. Bu yolu benimseyip benimsememekte çeşitli Müslüman toplumlar kendi sosyo-ekonomik yapılarına uygun düşen yolu seçeceklerdi. Aslında bir yol ayrımı daha 19. yüzyılın ortalarında belinnişti. Türkiye'deki çizginin Atatürk'e ve Cumhuriyet'e varması ne kadar doğal idiyse, örneğin Araplardaki çizginin de bugünkü durumlarına varmsı o kadar doğaldı. Dolayısıyla taraflar arasında tartışmalarda Kemalizm'in ölçü birimi olarak alınması da çok doğaldır; zira Tanzimat'la atılan tohumun, Osmanlı yönetim anlayışı ve yapısına uygun olarak bu sonuctı vermesi kaçınılmazdı.
Sayfa 8Kitabı okudu
·
20 görüntüleme
Fesli kadir bir zehir saçtı oldu itoğlu it.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.