TÜRK KÖYLÜSÜ
Çarşambayı sel alır,
Bir yâr sever el alır,
Kanadı kırılır çöllerde kalır,
Ölmeden mezara koyarlar onu.
O, "Yunusu bir çaredir,"
Ağu içer su yerine.
Fakat bir kerre bir derd anlayan düşmesin önlerine ve bir kerre vakterişip:
— Gayrık, yeter!... demesinler.
Ve bir kerre dediler mi:
"İsrafil surunu urur mahlukat yerinden durur,"
Toprağın nabzı başlar onun nabızlarında atmağa.
Ne kendi nefsini korur ne düşmanı kayırır,
"Dağları yırtıp ayırır, kayaları kesip yol eyler âbıhayat akıtmağa..."
Sayfa 52Kitabı okuyor
·
24 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.