Dünyanın gelişimi, daha fazla hayvanı hayatta tutmamı za bağlı. Fakat en önemli hayvanlar, pratik sebeplerden ihti yaç duyulmayanlardır. Soyu tükenen her hayvan türü, bizim yaşama olasılığımızı biraz daha düşürüyor. Sadece onların görünüş ve sesleri sayesinde insan kalabiliriz." Bu ifadeden derlemenin son hüzünle tehdit eden cümlesine, Canetti'nin şikayetinin, sadece hayvanıara yönelik sonradan benimsen miş yeni zulümlerle değil, aksine hayvanların insanlar için ne olduğu ve kayıplarının ne anlama geleceği ile ilgili olduğu açıkça görünüyor.
Böyle bir şey, hayvansız bir çocukluktan da beteri, yani ço cukluğunu ve çocuksuluğunu geri dönmernek üzere yitirecek bir topluma dönüşecek şekilde hissizleşmek olurdu.