Leyla çiğ düşmüş kıpkırmızı bir gülü kadeh tutar gibi alıyor eline
O bembeyaz güvercine benzeyen ellerde gül Mecnun 'un kalbi oluyor
Mecnun kalbidir şimdi Leyla'nın elindeki mecnun'un kalbi delik deşik kanıyor
Leyla eğiliyor güle koklamak için
Gülün rengi vuruyor Leyla'nın yanaklarına Mecnun kendine hakim olamıyor daha fazla aşkını acısını hasretini kahrını duyulur duyulmaz bir sesle "ruhum' diyerek bırakıyor havaya
Leyla'nın gözleri büyüyor
Elini göğsüne götürüyor Leyla
Leyla'nın dermanı kesiliyor büyük büyük gözlerle çevreye bakıyor "imkansız mı" diyor içinden ama gerçek olmasını ne kadar da istiyor ne kadar da istiyor onu görmeyi ve "ruhum "demeyi