Hayran olunmakla sevilmeyi karıştırıyoruz. Aslında istediğimiz saf bir sevgi olsa, yine mazur görülebilir. Fakat narsistleşmiş benliklerin arzu ettiği sevilmek de değil, kutsanmak, hayran olunmak. Eskiden dikkatim hep insanların üzerinde olurdu. Beni beğeniyolar mı diye. ya da bir iş yaparken sürekli hayran olunacak mıyım diye düşünürdüm. İnsan garip bir varlık işte. Bir gün bütün cesaretimi toplayıp şunu sordum kendime: Kime hayransın? Kendine mi yoksa Yaratıcıya mı? Kendine mi hayran olunsun istiyorsun yoksa yaratıcıya mı? Birisi beni takdir etse artık içimden Allah'ım, diyorum, karşıdaki insanda hayranlık uyandıran şey, bana değil sana aittir. Hayran olunmaya layık olan Sen'sin.
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.