Çocukluğunu hiç yaşamamıştı.
Oto yıkama servisinde çalışıyordu.
Adı Ali idi. Ben ona Aliş diyordum.
Aliş'le birkaç kez ekmek arası köfte yedik.
İlk keresinde gördüklerim içimi parçaladı.
Küçük elleriyle tuttuğu ekmeğe öylesine büyük bir saygı, minnet ve şükranla bakıyordu ki.
Yemeğe kıyamıyordu.
Zaten yemedi.
Çocuksu bir hüzünle.
"Bunu anama götürsem," dedi