Bir Zweig kitabının daha yorumunu girerken, ne yazsam da düşüncelerimi en iyi şekilde anlatabilsem diye düşünüyorum. Yakıcı Sır kitabını okurken arada sıkıldığım olsa da çarpıcı sonu ile bunu telafi ettirdi. Sıkılmamın nedeni olay örgüsünden de olabilir, konunun biraz ağır işlenmesinden de olabilir. Ancak kalemi ve psikolojik tahlilleri yine yerli yerindeydi. Bir çocuğun iç dünyasını, psikolojik olarak duygularını hedefleyerek çok net bir şekilde anlatılmıştı. Hedefi yine on ikiden vurmayı başarmış Yazarımız. Baronun tatil macerasının ve Edgar, Annesi ikilisinin tatil macerasının aynı otelde karşılaşması ile başlıyor. Baronun Edgarın Annesini ile flört etmek için aracı olarak çocuğu kullanması, Edgarın çocuk olmasına rağmen içerisinde ki o duygu ve düşünceleri ve değişimi Barona tamamen arkadaşlık duyguları ile bağlanması kusursuz bir şekilde anlatılmıştı. Bir çok yerde birden fazla duygu aynı anda verilmişti. Edgar bazen sadece 12 yaşında ki bir çocuk bazen de Barondan bile büyük bir adam oluveriyor. Yazarın 12 yaşında ki bir çocuğun ağzından yazabilecek o kadar güzel bir kırılmışlık hikayesi vardı ki. Çok hassas konular, çok ince bir mesajla okuyucuya geçtiğini düşünüyorum. Baronu sevemediğim gibi Annesini de çok sevemedim ne yazık ki. Sevdiğim tek şey Edgar ve onun karmakarışık, içinden çıkılmaz duyguları ile başa çıkması oldu. Sonun mükemmelliğini ise tarif edemem sanırım.'' Yüreğim Ağzıma geldi'' deyimi kitabın sonunu anlatmaya yeterli olur bence. Herkese tavsiye ederim!

Yakıcı SırStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202041,9bin okunma

·

4 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

RÜMEYSA ÖZDEMİR