Öncelikle şunu belirtmek isterim: Kitabın giriş bölümünde, okuyucu ile hikayenin oluşum sürecini, yazarın neler hissettiğini ve neler düşündüğünü yazmasını, yazarı tanımak adına kıymetli buluyorum. Son_bahar, kelimesi hem olumlu hem de olumsuz çağrışımlara sahip, yaşamın döngüsünde hem sona yaklaşma hem de yeni bir başlangıcın habercisi olma anlamında kullanılıyor. Kitapta heybeme eklediğim en sevdiğim mesajın bulduğumu söyleyebilirim. Gelelim kitabın konusuna; Safran çiçeklerinin kokusundan nar ağaçlarının huzuruna uzanan bir öykü. İki kadın, Dua ve Naz, farklı yerlerden yara almış. Bu iki kadının hayat mücadelesine tanık oluyoruz. Onları ortak paydada buluşturan şey, yalnızlıklarıydı. Dua, aşk yüzünden doğup büyüdüğü sevildiği köyünden İstanbul'a gelen, kendinden büyük hayalleri olan bir genç kız. Ama bu hayallerini gerçekleştirmek şöyle dursun, İstanbul'da gittikçe yalnızlaşan bir kadına dönüşür. Ve karşısına deprem yüzünden tüm ailesini kaybetmiş, yeğenine aile olmaya çalışan Naz ile tanışır. Kalpleri ısıtacak ve biraz hüzünlendirecek olan bu hikaye, yazarının dediği gibi, aslında hepimizin içinde bir parça Dua, bir parça Naz barındıran ortak hikayelerimizi yansıtıyor. Son olarak, aynı zamanda Yaşam Koçu olan yazarın kitabın sonundaki 12 maddelik tavsiyelerine bayıldım. Hayatınızda sadece “Hava durumunu” konuşabileceğiniz insanları gözden geçirmeyi unutmayın.

Son BaharNilüfer Çınar Gökkaya · Az Kitap · 202315 okunma

·

60 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.