Furûğ hep tanışmak istediğim bir şairdi. Bu tanışmayı mümkün kılan bu son kitabına ziyadesiyle minnettarım. Öyle zarif ve içten ki cümleleri, çok başka bir his bırakıyor söyledikleri. Anlatmak istediğini ne kadar anladım bunu bilemem ama yavaş yavaş, bazı cümleleri tekrar tekrar okudum, içime sindirdim, sanki Furûğ’un sesini duydum. Kalp kırıklığını da kadınlığını da taşıyarak, ardında bıraktıklarıyla hep el ele olmak istiyorum. Teşekkürler Furûğ, iyi ki geçtin bu dünyadan…
İran sinemasına ve şiirlerine bir kez daha vurulduğumu dile getirmek zorundayım; çok seviyorum!