“Pauline’in onca sarsıcı olay aradında ayakta tutmayı başardığı sağlıklı neşesi bile durulmuştu. Çın çın çınlayan kahkahası artık merdivenlerde ve odalarda yankılanmıyordu, ama evdeki başlıca hareket ve iyilik yine oydu. Her sabah oraya yeni bir yaşama umudu getiriyordu. Bir yılın sonunda yüreği uykuya dalmıştı. Zamanın içinde yatan acıyı uyandırmada böyle renksiz, yumuşacık akıp gideceğine inanıyordu.”
Sayfa 288Kitabı okudu
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.