Kim bilir, belki karşılıklı bir oyun oynuyoruz seninle.
Belki de aynı korkular içindeyiz, birbirimizden haberimiz yok.
Sevmek…Seni alabildiğine sevmek…Hiçbir şeyi umursamadan, bütün karanlıkları hiçe sayarak sevmek… Tutmak ellerinden o derinlere inmek, gitmek oralara, o yerlere. Orda hep sen olmak, seni yaşamak ve olduğun yerde bile seninle sensiz olamamak! Sonra da sensiz edemediğimi, edemeyeceğimi söyleyememek sana. Susmak, susmak; korkudan ölünceye kadar.
Şimdi sevginin bataklığındayım ve korktukça her an biraz daha saplanıyorum. Bakışların biraz daha derine çekiyor beni..
Sayfa 177Kitabı okudu
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.