Hocanın yüzüme eğilmiş soluğu, bir ağlama bir ağlama, bir namaz bezi rüzgârda usul usul, annem ağlıyor (Tanrım sen Şevket'i bağışla, o bilmez). biri Çocuk dedi, uyandım, kibrit kutularındaki hilâller ve eski harfler döne döne uzaklaştı. biri Çocuk dedi, belki ben dedim; gözlerimi açtım, ADAM dedim, Hoca yüzüme üfledi; korktum, sonraları Adam hep geldi. Tanrı bağışlamadı.
Sayfa 30Kitabı okudu
·
53 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.