Çocuk mu, robot mu yetiştirmek istiyorsunuz?
• Çocuğunuz;
– Varsın, bir çivi bile çakamasın… ama, dersleri iyi olsun.
– Varsın, omuzlarda cenaze taşıyanlara bön bön baksın… ama, matematiği düzgün olsun.
– Varsın, evin çalan telefonuna cevap veremesin… ama, notları yüksek olsun.
– Varsın, eve gelen misafirlerinizle üç kelime konuşamasın… ama, fen lisesine gitmiş olsun.
– Varsın, ağlayan bir çocuk görünce ona gülsün… ama, sınıfın birincisi olsun.
– Varsın, kendisinin fazladan harçlığı olduğu halde; kantinden simit alamayan çocuklarla alay etsin… ama, öğretmenlerinin gözdesi olsun.
– Varsın, başını okşayıp hatırını soran bir yetişkine dönüp; “Ya siz nasılsınız efendim…” diyemesin… ama, yabancı dili mükemmel olsun.
– Varsın, oyun arkadaşları olmasın… ama, sınavlarda “100” çeksin.
– Varsın;
– Taziye nedir, bilmesin,
– Başın sağ olsun ne demek, anlamasın,
– Geçmiş olsun kime denir, niçin denir, haberi olmasın,
– Uğurlar olsun, ne anlama gelir farkında olmasın,
– Ama… karneleri süper olsun.
– Evet… varsın, tek dostu olmasın… ama, iyi gelir getiren bir mesleği olsun… öyle mi…
Bu çocuğu bu hale nasıl mı getirdiniz:
– Bandı üç ay geriye sararak, çocuğunuzla “nelerden ibaret” olan iletişiminizi dinlemek ister misiniz;
– “Oğlum, çıkar üstünü-başını… doğru derslerinin başına…
– Kızım, öğrenemedin gitti şu işi… hafta içi sokak-mokak yasak…
– Ne gezmesi… sen önce ödevlerini bitir.
– Oyun mu… gelmeyeyim yanına…
– Geçen dönemin berbat karnesini unuttuğumu sanma…
– Birazdan tek tek bakacağım ödevlerine…
– Yavrum, bıktım ama her akşam ders çalış demekten…
– Şu odanın hali ne küçük bey…
– Hayır efendim… siz de ana-baba olunca her akşam bol bol televizyon izlersiniz…
– Haftaya veli toplantısı var biliyorsun değil mi küçük hanım…
– Çocuklar… kesin şamatayı da elime sopayı almayayım…"
• Çocuğunuzla bilmem ama, bu tarzınızla kimseyle iletişim kuramazsınız.
• Mesela, çocuğunuz hakkında şunları hiç merak ettiniz mi:
– Elinin neye yatkın olduğunu,
– Gönlünün neler arzuladığını,
– Dilinin neye uyumlu olduğunu,
– Gözlerinin zevkini,
– Hangi oyunlardan hoşlandığını,
– Neleri merak ettiğini,
– Arkadaşları ile en çok hangi oyunları oynadıklarını,
– Hangi oyunlarda başarılı olduğunu,
– Futbolla ilgisini, basketbolla arasını, satrançla havasını… hiç merak ettiniz mi acaba?
– Bisiklet sürmeyi öğrenip öğrenmediğini,
– Resim dersiyle ilgisini,
– Müzikle arasını… hiç mi sormadınız…
• Öyleyse çocuğunuzla:
– Ayağı yere basan bir iletişim kuramazsınız.
– Her sözünüze tepkili olması,
– Lafı ağzınıza tıkaması,
– Bazen de sizi terslemesi,
– Hayallerinizin suya düşmesi… hep bundandır… canım kardeşim.
• Your child;
- Let him not be able to drive even a nail... but let his grades be good.
- Let him stare blankly at those carrying coffins on their shoulders... but let his math be correct.
- Let him not be able to answer the ringing phone at home... but let his grades be high.
- Let him not be able to talk to your guests with three words... but let him have attended a science high school.
- Let him smile at a crying child... but let him be the top student in the class.
- Let him mock children who can't afford a simit from the cafeteria even though he has extra pocket money... but let him be the teachers' favorite.
- Let him not be able to turn to an adult who pats his head and asks about his well-being, saying, "How are you, sir?"... but let his foreign language skills be perfect.
- Let him have no playmates... but let him score "100" on exams.
- Let him;
- Not know what condolences mean,
- Not understand what "Head is fine" means,
- Not know when and why we say "Get well soon,"
- Not be aware of the meaning of "Goodbye,"
- But... let his report cards be superb.
- Yes... let him have no friends... but let him have a well-paying profession... right...
How did you bring this child to this state:
- Rewind the tape three months and listen to the communication with your child about "what it consists of";
- "Son, take off your clothes... go to your lessons right away...
- Daughter, you couldn't learn this job... no street play during the week...
- No outings... first finish your homework.
- Is it playtime... I won't come to you...
- Don't think I forgot the terrible report card from last term...
- I will check your homework one by one in a moment...
- My child, I'm tired of saying study every evening...
- What's the state of this room, little sir...
- No sir... when you become a parent, you also watch a lot of television every night...
- There's a parent-teacher meeting next week, you know, young lady...
- Kids... I won't take the stick and make a scene for sure..."
• I don't know about your child, but you can't communicate with anyone with this attitude.
• For example, have you ever wondered about the following regarding your child:
- What he is inclined to,
- What his heart desires,
- What his language is compatible with,
- The taste of his eyes,
- Which games he likes,
- What he is curious about,
- Which games he plays the most with his friends,
- Which games he is successful in,
- Whether he has learned to ride a bicycle,
- His interest in art class,
- His relationship with music... have you never asked...
• If so, with your child:
- You cannot establish a grounded communication.
- His reaction to every word you say,
- Sometimes shutting you up,
- Sometimes contradicting you,
- Your dreams falling apart... it's all because of this... dear sibling.
··
28 artı 1'leme
·20,7bin görüntüleme
çok güzel bir yazı. bir şeylerin farkına varınca kendi kendini yetiştirmeye kalkıyor insan böyle olunca -tabii farkına varabilirse- geç kalmış olunca da ayağını vurduğu ilk taşa takılıyor kalıyor. çocuklar sosyal anlamda da öz güvenli bireyler olarak yetiştirilmeli, ebeveynler çocuklarına bebek muamelesi yapıp gereğinden fazla üstlerine titrememeli
Sadece farkındalık kazanmak da yetmiyor, sonrasında kendini yetiştirmek de önemli. Ebeveynlerin çocuklarına gereğinden fazla üstlerine titrememeleri, bağımsız düşünebilen bireyler olarak yetişmelerine katkı sağlıyor. Sosyal becerilerin erken yaşlarda geliştirilmesi, çocukların hayatları boyunca daha sağlıklı ilişkiler kurmalarına yardımcı oluyor.
1 sonraki yanıtı göster
Tebrikler, çok güzel ve yerinde içerik.
İnsanlar etiket peşinde koşarken ruhlarını kaybetti.
Bir robot bu iletiye kalbini bıraktı:
Bu yorum görüntülenemiyor
Bunları söyleyen Üstün Dökmen, bunu da belirtelim
Belirttiğiniz için teşekkür ediyorum, Üstün Dökmen fikirleri oldukça değerli bir psikolog. Doğan Cüceloğlu'nu da es geçmemek gerek.
1 sonraki yanıtı göster
Yazınız çok güzel her ne kadar aileler çocuklarını sevselerde çocuklarının başarılı olmasını istedikleri için asıl sevgiyi çocuklar maalesef göremiyor maalesef halbuki asıl başarıyı evebeynler kendilerinde sağlamalılar.
Fazla sevginin ve gözden sakınmanın zararları da diyebiliriz bence hocam. Ayrıca çocuklarını diğer çocuklarla karşılaştırmak çok anlamsız ve zarar verici bir şey.
7 sonraki yanıtı göster
Makale güzel olduğu nispette can sıkıcı. Okullar vasıtasıyla yüzbinlerce talebenin kabiliyet ve istidatlarını köreltiyoruz.
Ezbere dayalı bir eğitim sistemi ile ancak bu kadar oluyor. Herkesin aynı sınava girmesinin bile yanlış olduğunu düşünüyorum. Kim neyde yetenekliyse o şekilde değerlendirilmelidir.
2 sonraki yanıtı göster
Helal olsun hiç usenmediniz mi hocam bu kadar yazmaya...( Bu arada size katılıyorum 🙃)
Farklı bir platformda karşılaştım ve hoşuma gittiği için burada da paylaşma ihtiyacı duydum.
1 sonraki yanıtı göster
Varsın insan olmasın, insanca yaşamasın ama rütbesi olsun
Ne kadar yanlış yapıyoruz.
Çünkü her zaman hedefe ulaşıldığında mutlu olunacak zannediyoruz, ancak süreç ilerlerken, sürecin kendisinde mutlu olmamız gerekiyor. Yoksa sadece gelecek planları ile hayat geçip gidiyor. Şunu yapınca, buna ulaşınca, onu alınca mutlu olacağım vs. diyerek bir ömür bitiyor. Elde ne kalıyor, mal-mülk oluyor tamam ama yaş geçmiş, pişmanlıklar, yaşanmamışlıklar vs.
3 sonraki yanıtı göster
Belki ilerde bizde böyle olabiliriz ama farkında olduktan sonra kimse ne derse desin o yöne çekmek istedesede çekemez çünkü biz bu yaştan birşeylerin farkına vardığımız zaman kendimize bu konuyla ilgili bir çok söz veriyoruz işte fark bu onlar belli bir yaşta farkına varmadıkları için bizimle nasıl iletişim kuracaklarını bilmiyorlar
Farkındalık kazandıktan sonra değişim isteğiyle hareket etmek, bazen dış etkenler ve toplumsal normlar nedeniyle zorlayıcı olabilir. Kendi yaşam tarzımızı ve düşünce kalıplarımızı değiştirmeye karar verdikten sonra, çevremizdeki insanlarla iletişimde bulunmak ve onların anlayışını kazanmak da zorlu bir süreç olabilir. Bu durumda, anlayış ve destekle birlikte iletişim becerilerinin geliştirilmesi önemli olabilir.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.