Okuma sürecinde de kitap alıntılarını sık sık paylaşmıştım zaten. Beni yakından tanıyan arkadaşlarım bilirler ki ben sık sık kitaptan alıntı paylaşıyorsam o kitabı çokça sevmişimdir.
Tripoliçe'nin Külleri kitabını ilk gördüğüm anda, hattâ konusuna dair hiçbir fikrim yokken, dedim ki bu kitabı okumalıyım ve birkaç gün sonra kitap sevgili kitap dostum 
Ezgi Özcan ile okuma grubumuzdaydı.
Gelelim kitabımıza ; Mora Türkleri'nin yaşadığı katliamı muhteşem bir kurgu ile kaleme almış yazarımız.
(Navarin Katliamı, Yunanistan'ın bağımsızlığını kazanması sırasında yaşanan katliam dizisinin bir parçası olan bir katliamdı. Katliam 19 Ağustos 1821 günü Mora Yarımadası'ndaki Navarin şehrinde gerçekleşti ve şehrin yaklaşık 3000 kişilik Türk sakini katledildi.)
Bir aile hatıratı ile başlayan hikâye iki yüzyıl öncesine yolculuğa çıkarıyor okuyucusunu. Tripoliçe'de yaşayan Akça Hoca ile başlayan, sonrasında oğlu Rüstem' e geçen ve oradan da torunlara geçen hatırat ; gün gelir bir sahafta Mete'yi bulur.
Mete' kim olduğunu, ailesini hatırlamayan, çocukları dinlendiren bir çetenin elinden kurtarılıp, yetiştirme yurdunda koruma altına alınan bir çocuk iken, yolu Müşfik Baba dediği kişiyle kesişir ve bu insan tarafından büyütülür, vatanını seven, cesur ama bir o kadar da naif, şevkat ve merhamet dolu bir genç adam olur. Kimsesizliği, geçmişi hatırlayamayışı bu genç adamın içinde bir kor ateş gibi yanmaktayken, kader onu geçmişi ile buluşturmuştur aslında.
Kitaba dair söylemek istediğim çok şey var lâkin şimdilik bu kadarını yazacağım çünkü okunmaya değer bir eser.
Kitabın sayfalarında kaybolacağınız, tarihin kara lekelerinden birine şahitlik ederken acıdan nefesinizin kesileceği bir gerçeği yaşayacaksınız.
2023'ten 1820'lere zamanda bir yolculuk...
" İçimi sığdıracağım bir şehir arıyorum. Öylesine dolu ki içim. İçimde yaşanmışlıkları bir hercü merce teslim etsem, diyorum. Beni kimselerin tanımadığı bir sokakta ölmek istiyorum. Bu dünyada yaşamak ağırlığı yüreğime sığmıyor. Hiçbir teraziye vuramam gönül yükümü. Benim gönlüm Tripoliçe'de takılı kaldı. Çocukların ölümünü içime sığdıramıyorum. Zihnimi kemiriyor tüm endişeler. Ya geriye dönerse kızıl başlı ejderhalar? Dünyanın neresinde olursa olsun çocuklara uzanan elleri kabul edemiyorum. "
··
96 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.