"Ah bu bakışların bazen nasıl manaları, nasıl incelikleri, nasıl renkleri vardı... Ne ifade edilemez, ne anlatılamaz şiirleri, şairaneliği, insanı nasıl birden saadet göğüne ulaştıran renkleri vardı! Bazen derin, siyah, vakur, suskun olurdu; sonra bir rica ışığıyla titreyerek yalvaran, perişan bir bakışla bakardı; bazen zorba, emreder, sonra munis, razı olur, lütufkâr, vaat eder, "Evet, peki!" derdi. Bazen sadece "Seviyorum ve mesudum!" diye, sonra şuh ve kadın olup şüpheli bir güvenle bakarak, mamur ve mest, teşekkür ederek, ah bu bakışlar ona ne saadetler veriyordu. Henüz açılıp da mest olacağına, o kadar yaşayacağına inanamayan bir arzu goncası gibi naif ve ince bir saadet..."
Sayfa 160 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.