mehter marşları çalınıyor, kimse gazilerle konuşmaya gelmiyordu. biz de ne diyeceğimizi bilemiyorduk. teşekkür etsek, yetmezdi. geçmiş olsun, desek hiç olmazdı. “gaziler gününüz kutlu olsun!”, demekse hepsinden zordu. babalar günü değildi ki kutlanabilsin! gerçekten de protezlerinin üzerine takım elbise giyen bir gaziye söylenebilecek tek bir söz bile yoktu. şehitler söz konusu olduğunda her şey daha kolaydı. ne de olsa binlerce şiir vardı, onlar için yazılmış olan. mezarlarının başına gidip okunabilirdi hepsi, ya da sessizce durulabilirdi. ama bir gaziye, bedeninin yarısını vatanı uğruna rehin bırakmış birine söylenebilecek hiçbir şey yoktu. kahramanlık kelimesinin sözlük karşılığı can bulup yanımızda durmuşken kendimizi o kadar aciz ve güçsüz hissetmiştik ki!
·
33 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.