Bayram şenliğine çıkmış çocukların keyfi ve heyecanıyla birbirimizi öldürdüğümüz şu günlerde hangimiz bir şey okuyup dünyadan haberdar oluyor ki?
...
Karanlık bir gün, sanırım iki gün sonra, gittiğimiz cenazesinde, hatırlamak istediği şeyin ne olduğunu düşünmüştüm hep. Hâlâ da düşünürüm. Hafızamızın, biz yaşlandıkça fazla yük taşımak istemeyen huysuz bir yük hayvanı gibi attığı ağırlıklar en sevdiği yükler midir, en ağırları mı, yoksa en kolay düşenler mi?
...
Kur'an gibi, umut da, yalnız vicdani hayatımızı değil, bizim dünyevi hayatımızı da ayakta tutuyor: Umudu ve özgürlüğü, ekmeği beklediğimiz yerde bekleriz çünkü.
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.