"Bırak ey bîçare feryadı, beladan kıl tevekkül.
Zira feryat bela-ender, hata-ender beladır bil.
Eğer bela vereni buldunsa safa-ender, atâ-ender beladır bil.
Eğer bulmazsan bütün dünya cefa-ender, fena-ender beladır bil.
Cihan dolu bela başında varken ne bağırırsın küçük bir beladan, gel tevekkül kıl!
Tevekkül ile bela yüzünde gül, tâ o da gülsün. O güldükçe küçülür, eder tebeddül."
·
16 görüntüleme
(Ey) biçare, beladan feryat etmeyi bırak da Allah’a tevekkül et.
Zira feryat bela içinde ayrı bir beladır, hata içinde hatadır ve kendisi de bir beladır.
Belayı verenin kim olduğunu bilsen, o bela (sabretmek şartıyla) senin için bir atâ (lütuf), bir safadır bil.
Feryadı bırak da o keyfinden gülen güllere karşı bülbüller gibi (ol), şükür yoluna gir.
Eğer bela vereni bulmazsan bütün dünya senin için cefa içinde cefadır, her şeyin faniliği seni rahatsız eder ve beladan alman beklenen fayda da heba olup gider.
Başında cihan dolusu belalar varken, küçük bir beladan bağırıp çağırmayı bırak da tevekkül yoluna gir.
Tevekkül ile bela yüzüne gülersen (onu bir imtihan vesilesi kabul edip, ondan elde edeceğin faydayı nazara alırsan) o da güler.
O bela küçülür ve sonunda değişerek yerini afiyete bırakır.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.