Yola çıkacağım gün, o minik tren istasyonunda beklerken bana sarıldı ve kulağıma şöyle fısıldadı: “Daha önce hangi yaşamımızda karşılaşmıştık?” “Pek çoğunda,” diye yanıtladım onu ve ağlamaya başladım.
(pdf//syf. 112)
Geceleri o topu ellerimin arasında sıkıştırıp ağlayarak şöyle diyordum: “Argo yalvarırım geri dön, kabahat işlediysem de herkesten çok seni seviyorum.”
(pdf//syf. 36)