İkinci Abdülhamid Han'a noksansız bir hayranlıkla bağlanan bir kimse olarak bu hayranlığımın sebeplerini anlatmaya çalışacağım:
1- Önce ben, İkinci Abdülhamid Han'a, Birinci Meşrutiyet Meclisini çok haklı gerekçelerle kapattığı için hayranım. Çünkü 1878 Meclisi açıldığında görüldü ki, Türk asıllı milletvekilleri, Meclis'in %50'si bile değil. Ermeni, Yahudi, Rum, Bulgar, Arnavut, Makedon, Sırp, Romen, Marunî asıllı milletvekilleri yanında, Arap, Kürt, Boşnak, Çerkez, Abaza, Arnavut asıllı Müslüman milletvekillerinin de devlete bakışları, bağlılıkları çarpıktır.
2- İkinci Abdülhamid'e saldıranlar 135 yamalı bu Meclis'in bazı milletvekillerinin nasıl ihanetler içinde olduklarını Talat Paşa'nın, Enver Paşa'nın ve Bulgar Genel Kurmay Başkanı Fiçev'in, sonra, Paçarof'un hatıralarından okumalıdır.
3- İkinci Abdülhamid Han, 31 Mart isyanına kat'iyyen ama kaťiyyen karışmadığı, kardeş kanı dökmediği için O'nu alkışlıyorum.
4- Berlin Muahedesi'nin Doğu Anadolu'ya ve Makedonya'ya muhtariyet veren hükümlerini kat'iyyen uygulamadığı için İkinci Abdülhamid Han'a hayranlık duyuyorum.
5- Üzerimizdeki Ermenistan ve İsrail oyunlarını cesurca bozduğu için O'nu daima rahmetle anıyorum.
6- İkinci Abdülhamid Han, eğitime çok büyük önem verdiği; Fen Fakültesi, Edebiyat, Hukuk, Tıp, Mülkiye fakültelerini açtığı için, Teknik Üniversitemizi, Beyrut, Bağdat, Şam, Selanik, Konya üniversitelerimizi kurduğu için, Güzel Sanatlar Akademimizi, Ziraat, Baytan Yüksek Muallim, Lisan, Orman, Deniz Ticaret, Kız ve Erkek Sanat mekteplerimizi, sağırlar, dilsizler, körler için mekteplerimizi kurduğu için, her ilimize bir lise, ilçelerimize binlerce ilk mektep ve orta mektep açtırdığı için O'na hayranlıklar duyuyorum.
Sayfa 21Kitabı okudu
·
67 görüntüleme
hayranlık, yüceltmek, ululamak ya da kin nefret öfke duymak değil nesnel bir okuma anlamayla doğrularının üzerine ekleme yanlışlarını eleştirme ve devam ettirmeme prensibi izlersek Abdülhamit, Atatürk, Erdoğan vb kişiler için daha sağlıklı olur kanaatindeyim...
Hakikatten uzaklaşmadıkça, insani, vicdani, milli olarak yapılan bütün doğrulara ve bu doğruları yapmaya muktedir olan zekaya, inanca, cesarete vs. hayranlık duymak mübalağa edilmediği sürece bence abes bir durum değil. Şu yazılan maddelerin içinde bilhassa Filistin meselesindeki sağlam duruşu ve bugün yaşananlara o gün müsade etmemiş olması beni yalnızca bilgi sahibi yapmıyor o duruşa hayran oluyorum. Bugün 2 milyar müslüman ve 80 milyonluk İslam orduları Filistin için hiçbir şey yapamıyorken o gün çok zor şartlar altında Filistin davasından taviz vermemesi, bu onurlu duruşa karşı ruhumda yalnızca büyük bir saygı ve hayranlık uyandırıyor. İnanıyorum ki doğruları yanlışlarından fazladır...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.