İkinci Abdülhamid Han'a noksansız bir hayranlıkla bağlanan bir kimse olarak bu hayranlığımın sebeplerini anlatmaya çalışacağım:
1- Önce ben, İkinci Abdülhamid Han'a, Birinci Meşrutiyet Meclisini çok haklı gerekçelerle kapattığı için hayranım. Çünkü 1878 Meclisi açıldığında görüldü ki, Türk asıllı milletvekilleri, Meclis'in
Sayfa 21Kitabı okudu
·
67 görüntüleme
hayranlık, yüceltmek, ululamak ya da kin nefret öfke duymak değil nesnel bir okuma anlamayla doğrularının üzerine ekleme yanlışlarını eleştirme ve devam ettirmeme prensibi izlersek Abdülhamit, Atatürk, Erdoğan vb kişiler için daha sağlıklı olur kanaatindeyim...
Hakikatten uzaklaşmadıkça, insani, vicdani, milli olarak yapılan bütün doğrulara ve bu doğruları yapmaya muktedir olan zekaya, inanca, cesarete vs. hayranlık duymak mübalağa edilmediği sürece bence abes bir durum değil. Şu yazılan maddelerin içinde bilhassa Filistin meselesindeki sağlam duruşu ve bugün yaşananlara o gün müsade etmemiş olması beni yalnızca bilgi sahibi yapmıyor o duruşa hayran oluyorum. Bugün 2 milyar müslüman ve 80 milyonluk İslam orduları Filistin için hiçbir şey yapamıyorken o gün çok zor şartlar altında Filistin davasından taviz vermemesi, bu onurlu duruşa karşı ruhumda yalnızca büyük bir saygı ve hayranlık uyandırıyor. İnanıyorum ki doğruları yanlışlarından fazladır...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.