Kavga, bir Tanrı yargısı değil, Tanrı’nın ve yargının işini bitirme yoludur. Hiç kimse yargıyla gelişmez, insanlar hiçbir yargı içermeyen kavgayla gelişir. Beş karakter, bize varoluşla yargıyı karşıtlaştınyormuş gibi göründü: sonsuz azap karşısında zulüm, düş karşısında uyku veya sarhoşluk, organizasyon karştsında dirimsellik, bir egemen olma-istemi karşısında güç istenci, savaş karşısında kavga. Bizi rahatsız eden, yargıyı yadsıyarak, o andan itibaren her şey eşdeğermişçesine, varolanlar arasında, varoluş kipleri arasında tüm farklılık yaratma yollarından kendimizi yoksun bırakıyormuş izlenimine kapılmamızdı. Ama ne bir varolanda neyin yeni olduğunu kavrayabilecek ne de bir varoluş kipinin yaratımını sezebilecek şekilde, önceden varolan ölçütler (üstün değerler) ve her daim (sonsuz zaman boyunca) önceden varolan ölçüder varsayan daha ziyade yargı değil midir?
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.