Yok olan insanlığın içerisindeki umut kıvılcımı
Kitabın konusu hakkinda bilgi vermeyeceğim. Bana içerde vicdanlı olaylarla karşılaştığında, fedakârlık gördüğünde, "sevgi" ile tanıştığında kalbimin sızlayabildiğini, halen atabildiğini gösteren bir hikaye. Okurken kimi yerde umutlandım, sinirlendim, ağladım, mutlu oldum belki de olmak istedim. Hasan'ın ve Sohrab'ın yaşadıkları onca acıdan sonra mutlu bir hayat sürdüklerini umut ettim. Ancak bu uzun sürmedi. Yazar bana çok mutlu olduğumuz anların hemen ardından berbat bir kötülükle ya da üzüntüyle karşılaşmamız gibi bu dünya ve insanların merhametsiz yüzüyle yanıldığımı, ümitlenmemin bir cezasinin olacağını gösterdi. Ben merhametsiz, vicdansız, kötülüğün benliklerini ele geçirdiği bu varlıkların yaptıklarına her şahit olduğumda nefessiz kalıyorum. İçim daralıyor. Neden bu kadar kötü iğrenç varlıklarız, iyiliği neden öldürüyoruz, bu kadar bencil olmak zorunda değiliz. Din inanç durumlarına girmeden her şeyi geçerek ölümün nesnel olduğunu söylüyorum. Ölüm herkese var. Peki neden birine acı çektirerek ölüme kadar bekliyoruz? Hayatın anlamı bu olmamalı.
Küçükken abimin kitaplığında cep boy olarak dururdu. Bana hep çocuklukla ilgili önemsenmeyecek bir kitap gibi gelirdi. Çoğu kitaba benzer bahaneler bulduğum gibi buna da "Çocuk kitabı ya boş ver", diyerek elime alma tenezzülünde bile bulunmamıştım. Oysa şimdi Khaled Hosseini kalemine bağlanan yeni bir okur edinmiş oldu.
Okumayanların kalplerinin halen attığı fırsatını kaybedeceği, okuyanların da insanlığın nasıl kalpsizleştiğini anlayacağı çok güzel bir kitap.
Khaled Hosseini
·
1 artı 1'leme
·15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.