Kula Minnet Eylemem
Kara Haydar'ın oğlu acı acı güldü, sararmış ben- zi, susuzluktan kurumuş dudaklarıyla yaslandığı sedirden bir müddet kıpırdamadı, sonra gözlerinden yaşlar boşanırken:
"Ben bana ettim!" diye fısıldadı, "Devletim ben- den iş bekler; lakin eşkıyadan kime ne hayır gelir? İşte buna ağlarım... Dün cenk meydanındaydık, bu gün siyaset meydanına çıktık. Akıbetimizi bekleriz, cellada haber salın da işim bitsin..."
Israr ettiler, sadr-ı âzamın kendisini affetmeye ha- zır olduğunu, önünde bir kerecik eğilmesinin, gönül alıcı sözler söylemesinin kâfi geleceğini bildirdiler.. Yine acı acı güldü, elini alnında gezdirirken:
"Akıbet ölüm olduktan sonra" dedi, "sızlanmak bize yaraşır mı? Hey yiğitler, hey ağalar, ben çıkası bir can için kula minnet mi ederim?"
Sayfa 23 - Ötüken Neşriyat
·
41 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.