Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Gönderi

"İnsan işte böyle delirir." diye yineledi. "İşte böyle vurur kendini... utançla yaşamamak için!" diye ekledi ardından. Gidip kapıyı kilitledi, sonra dişlerini iyice sıkarak durgun bakışlarla masaya gitti, tabancasını aldı, şöyle bir baktı, dolu namluyu kendine çevirip düşünmeye başladı. Elinde tabanca, hiç hareket etmeden ve yüzünde gerilimli bir ifadeyle başı öne eğik duruyor ve düşünüyordu. Sanki düşüncelerinin mantıklı, akıcı ve açık akışı onu kesin bir sonuca ulaştırmış gibi, "Kuşkusuz," dedi kendi kendine. İşin aslında onun için inandırıcı olan bu "kuşkusuz" sözcüğü, bu bir saat içinde onuncu kez zihninden akıp geçen anılar ve hayaller bütününün yinelenip durmasının bir sonucuydu. Bunlar sonsuza kadar yitirilen mutluluğun anılarıydı, hayatta onu bekleyen şeylerin anlamsızlığının canlanmasıydı ve aşağılanmasını kavramış olmasıydı. Bu hayaller ve duygular hep aynı sırayı takip ediyordu.
Sayfa 574 - Kont VronskiKitabı okudu
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.