romanı okumaya başladığımda karakterlerin ağzından yazılmış olduğunu gördüm ve ilk defa bu şekilde bir kitap okuyacağım için nasıl olacağını merak etmiştim. nasıl başladım nasıl bitirdim anlayamadım beni öylesine içine aldı ve bir çırpıda bitirdim. gerçekten çok beğendim, hangi karakteri okuduysam ona hak verdim onunla empati yaptım. en çok ethemle nurteni sevdim.
kitapta bir baba ve babanın üç oğlu ve eşleri arasında olay döngüsü var. herkesin kendine göre bir derdi var ve ona göre hayatını yaşıyor.
gayet sade bir dille yazılmış sürükleyici buldum. okurken şermin yaşar'ın hangi karakteri yazıyorsa o hale bürünüp onun dilinden yazmasını da hayranlıkla okudum.
kim dışardan ne kadar iyi görünüyorsa görünsün dışarıya ne kadar yansıtmamaya çalışsa da illaki herkesin kendi içinde sır gibi sakladığı dertleri oluyor. bunu bazısı anlatır bazısı anlatmaz saklar. kitabın sonunda da her şey açığa çıksa da ethem, nurtene bir şey söylemek istediğini söylüyor fakat nurten boşver söyleme bunu da bilmeyeyim diyor ve söyleme bilmesinler diyerek kitap bitiyor... kitap adını da güzel bir şekilde sonu ile bağlıyor, söyleyelim bilsinler mi söylemeyelim bilmesinler mi? size bize kalmış :) iyi okumalar.
