Uygurlarda fikir hayatı da yüksek bir seviyeye ulaştırılmıştı. Çin kaynaklarına bakılacak olunursa, Uygur hükümdarlarının saraylarında yerli ve yabancı tarihçiler, şairler, âlimler, sanatkârlar, musikişinaslar sempatik bir himayeye mazhar olmuşlardır. Mürebbilerin şehzadelere ve yüksek tabaka çocuklarına ders verdiklerini, şiir inşad edecek kadar kudret sahibi olduklarını, kütüphanelere rastlandığını Uyguristan'da seyahat etmiş Çin gezginlerinden öğrenmekteyiz. Hatta elimize geçen bir Uygur el yazısı, bir Uygur şehzadesinin fevkalade güzel "kobuz" çalıp şarkı söylediğini nakletmektedir. Böylece Turfan vahasında geniş bir yayılım sahası bulunduğundan şüphe etmediğimiz musiki zevki, Uygur Türklerinde, şimdiye kadar pek az araştırılan manzum bir edebiyat nevinin de doğmasında amil [etken] olmuştur. Seyahate çıktıklarında musiki aletlerini de beraberlerinde taşıyacak kadar musikiye düşkün oluşları bunun başlıca delilidir.
·
29 görüntüleme
P. Pelliot, "La version ouigure de l'histoire des princes Kalyanamkara et Papamkara," T'oung Pao. XV, 1914, s. 258 vd.
A. Caferoğlu, "Cihan Edebiyatında Türk Kobuzu," Ülkü Halkevleri Mecmuası, VIII, 1936, sayı 45, s. 203 vd.
M. M. Lewicki, "Turcica et Mongolica," RO, XV, 1949, s. 242; Tourkhan Gandjei, "Überblick über den vor-und frühislamischen türkischen Vers- bau," Der Islam, Berlin, 1957, 33, с. 1-2, s. 142-157
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.