Gün ağmıştı. Adaçaylarımızı söylemiş miydik?
Üç kişi bir köşede oturmuş ağ yamıyordu.
Kimimiz aznif oynuyor, çıgara üstüne çıgara
yakıyordu kimimiz. Sanki dünya durmuştu
öyle dalmış gitmiştik. Kendi kendimizdik.
Bir sürü kırlangıç dışarda camlara vuruyordu.
Birden bir ses, yüzüne karışmış bıyıkları
-Deniz çekildi, dedi. Hepimize tutup
denizde gezdirdiği gözlerini. Büyük
bir boşluk bırakıp sonra da arkasında
kalktı.
Biz işte o zaman gördük onu
Ve çekilen denizi.
O zaman çıktık kendimizden.
Dışarda bir dilim ekmek gibiydi gök.
"Sonra herkes kendi dünyasına daldı / Geçti geçmez dediğimiz zaman / Kuşları unuttuk."
İlhan Berk - Bir Kıyı Kahvesinde
Aşk Tahtı (1976-1982) Toplu Şiirler II, Yapı Kredi Yayınları, s.344
··
2 artı 1'leme
·225 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.