Bazen hepimiz, yerlere dağılıyoruz. Un ufak oluyoruz yerlerde. Sağlığımıza bir şey olduğunda, kalbimizdeki birine bir şey olduğunda, kalbimizdeki biriyle bir şey olduğunda. Yere yapışınca, gülerdim eskiden. Şimdi değiştim; yere yapıştıysam bağırıyorum, ağlıyorum, sızlanıyorum. Çünkü içimdeki duygu o aslında. Eskiden kedinin kakasını kuma gömmesi gibi hızlıca kapardım üstünü. Sonraları çıkıyor ama onun kokusu. O yüzden, yerdeysen canın acıdı, canın acımış gibi duygulanabilirsin, nokta. Şimdi yağdırıyorum yağmurları. Hava bozsun. Hep güneşte olamaz, hep gölgede saklanamazsın.
Sayfa 27 - Doğan NovusKitabı okudu
··
125 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.