Ne ki insanlardan iyi gizlenmiştir “öbür dünya”, insansızlaştırılmış ve insanlıktan çıkarılmış, göksel bir hiç olan o dünya; ve varlığın karnı asla konuşmaz insanla, meğerki kendisi de insan olmaya!
Sahiden, güçtür tüm varlığı kanıtlamak ve güçtür onu konuşturmak. Söyleyin bana kardeşlerim, tüm şeylerin en harikası zaten en iyi kanıtlanmış olan değil midir?
Evet, kendi içindeki çelişkisi ve karışıklığıyla da bu Ben’dir, kendi varlığından hâlâ en dürüst söz eden; yaratan, isteyen, değer biçen Ben, tüm şeylerin ölçütü ve değeri olan Ben.
Ve bu en dürüst varlık, Ben – bu konuşur bedenden ve hâlâ bedeni ister, şiir yazdığında, hayal kurduğunda ve kırık kanatlarını çırptığında bile.
Hep daha dürüstçe konuşmayı öğrenir bu Ben: ve öğrendikçe daha çok sözcük bulup saygı duyar bedene ve yeryüzüne.
Yeni bir gurur öğretti bana Ben’im, onu öğretiyorum insanlara: kafasını göksel şeylerin kumuna artık gömmemeyi, aksine, yeryüzüne anlam veren bu yeryüzü-kafasını özgürce taşımayı!
Yeni bir istem öğretiyorum insanlara: insanın körlemesine yürüdüğü bu yolu istemeyi, onu uygun görmeyi, hastalar ve ölüm döşeğindekiler gibi ondan kaçmaya çalışmamayı!
Hastalar ve ölüm döşeğindekilerdi bedeni ve yeryüzünü aşağılayanlar, göksel olanı ve kurtarıcı kan damlasını icat ettiler: ama bu tatlı ve keder verici zehirleri de bedenden ve yeryüzünden almışlardı!
Sefilliklerinden kaçmak istiyorlardı ve yıldızlar onlara çok uzaktı. İç çektiler bu yüzden: “Ah, göksel yollar olsa da, usulca yaklaşsak başka bir varlığa ve mutluluğa!” – Bunun üzerine icat ettiler hilelerini ve kanlı içkiciklerini!
Böylece kendi bedenlerinden ve yeryüzünden uzaklaştıklarını zannediyorlardı, bu nankörler. Peki kime borçluydular başka âlemlere gitmelerinin acısını ve sevincini? Bedenlerine ve bu yeryüzüne.
Yumuşak davranır Zerdüşt hastalara. Sahiden, öfkelenmez onların teselli bulma usullerine ve nankörlüklerine. Şifa bulsunlar ve dertlerinin üstesinden gelsinler, kendilerine daha yüce bir beden yaratsınlar!
İyileşmekte olana da öfkelenmez Zerdüşt, kuruntusuna sevecenlikle bakar ve gece yarısında tanrısının mezarına usulca yaklaşırsa o: ama onun gözyaşları da hastalıktır ve hasta bedendir hâlâ benim gözümde.
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.