Philosopheları (felsefecileri) birleştiren, geleneğe, entelektüel tutuculuğa, kutsal kitaplara veya dini dogmalara yönelik lüzumsuz hürmetten duydukları hoşnutsuzluktu; bunların bilgi ve insanlığın esenliğine engel teşkil ettiğini düşünüyorlardı çünkü.
Yeni icat edilmiş bu tıp (entellektüel hareket) uygulamasına karşı hatırı sayılır bir teolojik muhalefet vardı. Bu uygulamanın Tanrı'nın iradesine karşı geldiğini, bu yüzden insanların Tanrı korkusunu yitireceği iddia ediliyordu.
Ancak bu öncüler sayesinde entelektüel açıdan dünya daha anlaşılır hale geldi, insanlık kendi kimliğini buldu ve d'Alembert'in söylediği gibi daha az cahil bir dünyada yaşadığımız kesindi.
