“… onun da içini başka bir coşkunluk, kara bir coşkunluk, bir şehvet nöbeti gibi her yanını titremelere salan, başını döndüren, kötü bir zafer duygusu kapladı. Öyle ki bu duyguyu çevresindeki bütün o insanların tepelerinden aşağı bir zehir gibi fışkırtmamak, bir bayram coşkusu içinde, onlardan hiç korkmadığını, hatta pek nefret bile etmeyip şu anda her zerresiyle onları aşağı gördüğünü, çünkü pis kokulu budalalar olduklarını, çünkü onları kandırdığını, aldattığını, çünkü hepsinin birer hiç, kendininse her şey olduğunu suratlarına haykırmamak için kendini zor tuttu.”
GrenouilleKitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.