İnsanı tanıma sanatını gerçekten öğrenmek isteyenler, insanın değerini kendi yaşantılarından ya da başka kişilerin ruhsal sorunlarını paylaşmaktan kaynaklanan bir yaklaşımla sezip kavrayanlardır ancak. Bu da, çalışmalarımızda belirli bir taktik uygulamamızın gerekliliğini ortaya koymaktadır; çünkü ruhsal yaşamını gözlemleyerek elde ettiğimiz bilgileri, bir insanın gözlerinin önüne kabaca sermek kadar kötü bir nazarla bakılıp yergi konusu yapılan bir başka şey gösterilemez. Başkalarının düşmanlığını üzerine çekmek istemeyen kimse, bu konuda dikkatli davranmak zorundadır. Bu bilimle uğraşırken gereken titizliğe aldırmamak ve ondan kötü yolda yararlanmak, diyelim bir masada başkalarıyla otururken yanı başınızdakilerin ruhsal yaşamı konusunda ne çok şey bildi-ğinizi ya da sezdiğinizi kendilerine belli etmek kadar, insanın adını kötüye çıkaracak başka bir şey yoktur. Bu öğretinin temel görüşlerini yabancı birine hazır ürünler gibi sunmak, yine sakıncalar doğuracak bir davranıştır. İlgili konuda bazı şeyler bilenler bile, böyle bir davranışla kendilerini haklı ola-rak incinmiş hissedeceklerdir. Dolayısıyla, başta söylediğimizi tekrarlayarak diyebiliriz ki, insanı tanıma sanatı, bu sanatla uğraşanları alçakgönüllü olmaya zorlar, kazanılacak bilgilerin zamanından önce ya da durup dururken karşıdakilere sunulmasına izin vermez çünkü; zaten tersi bir davranış, yüksekten atmak ve elinden neler geldiğini başkalarına göstermek gibi çocuksu bir kibir ve gururu sergiler.
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.