Hayatta hepimizin üzerini iyice örttüğü dertleri, hataları var. Aman kimse bilmesin, aman o üzülmesin. Aman şöyle, aman böyle. Ne çok düşünüyoruz her şeyi. Oysa bizi birbirimize bağlayan, sarmalayan da yine bu içimizde sakladığımız dertlerimiz değil midir? Aman kim ne der, aman sakın söyleme. Hangimiz hatasız, dertsiz? Romandaki karakterlerin her birini çok sevdim. Karakterleri okurken kendimi onların karşısında bir psikolog gibi hissettim. Her birini okurken tepkisiz okudum sanki adeta. Bir karakter ile ilgili bölüm bitince ağlayacaksam ağladım, güleceksem güldüm. Bazılarına başta önyargı ile yaklaştım ama sonra fark ettim ki bilmiyoruz. Kimse kimsenin içini bilmiyor. Bilmeden de konuşuyor, kırıyor. Hayatlarımızda da böyle değil midir zaten? Fikirlerimizle, davranışlarımızla yargısız infaz ediyoruz birbirimizi. Her karakterin iç dünyasını okumaktan keyif aldım ve her birinde az ya da çok kendime ait hissettiğim duygularla da yüzleştim. Bazı durumlar yüzüme yüzüme çarptı. Hayatımda bu karakterlere benzer insanların da farkına varıp sanki içten içe onlarla da yüzleştim. Kitabın içeriğini, kapak tasarımını çok beğendim. Farklı olmuş gerçekten. Şermin Yaşar'ın yürekten vurucu anlatımını çok seviyorum. Hikâyeleri de böyleydi ve romanda da bunu gördüm. Hayatta hepimizin yanılgıları olabilir. İnsanız sonuçta. Dertleriyle kavrulmayan kaç insan vardır ki dünyada? Her birimizin kendi göre dertleri var. Dinlemek lazım yargılamadan, insan bazen yalnızca dinlenmek istiyor, içindeki feryatları duyulsun istiyor. Anlamak, anlamaya çabalamak lazım. Konuşmadan da kimse anlaşılmaz, konuşmak en önemlisi ama konuşmadan birbirinin halinden anlayan insanlar da var ve onlar dünyadaki en güzel nimet :) Kitabı okumanızı tavsiye ederim. Kendi iç dünyanıza, hayatınızdaki insanların iç dünyasına dahi sizi götürüp sorgulamalar yaptırabilir. Ben kitabı bitirdiğimde kendimin, çevremdeki insanların ve ailemin neler hissettiğini, hissedebileceğini sorguladım. Bu kitapla ilgili son sözlerim şunlar: Sözün canı vardır. İnsanın hayatına, canına can katar ya da daha beteri olur. Tıpkı romanın sonuna doğru Ethem ve Nurten'in hissettikleri gibi. Dertlerimiz ne olursa olsun, söyleyeceklerimiz kötü ya da iyi olsa da kimin canına can katacağı ya da daha beteri olacağını bilemeyiz ama duymak ister, bilmek ister insan. İnsan böyledir. Üç günlük dünya için omuzlarımıza yük edinmeye değmez. Biliyorum hep böyle deriz ama yükleniriz. Dedim ya insanız, böyleyiz. Bu dünyada her şey er ya da geç ortaya çıkıyorsa ve nasipten öte yol yoksa tutma içinde, anlat hikâyeni, söyle bilsinler :)

Söyleme BilmesinlerŞermin Yaşar · Doğan Kitap · 20234,063 okunma

·

31 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.