Bu son cümleyle birlikte ayaklarımı hissetmemeye başlıyorum. Ne kadar kaygı, korku varsa hepsi birden ayak parmaklarımdan boşalıyor. İnsanların korkuları ayak parmaklarından boşalsa ve yerin altını sarsa, sonra da tıpkı birbiriyle bağlantılı çalışan nöronlar gibi aynı korkuları yaşayanlarınki birbirine bağlanıp dursa ve o kanallardan birbirlerine seslenseler...
Kurtulanlar dese ki "Geçecek". O zaman kimse yalnız hissetmezdi..
Sayfa 74Kitabı okudu
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.