Hegel'in efendi-köle diyalektiği bir ikili-mücadeleyle başlar. Efendi olarak ortaya çıkan, zafer kazanmaya kararlıdır. Parlamak istiyordur. Zaferin şanı ve onuru için yaşamaktadır. Buna karşılık ölüm riskini üstlenir. Yaşamını riske atar. En yüksek oyun bedelinden bile çekinmeyen bir oyuncudur o. Buna karşılık öteki, ölüm korkusu yüzünden mücadeleden kaçar. Onun isteği zafer kazanmak değil, hayatta kalmaktır. Hayatta kalmayı zaferin şanına ve üstünlüğüne tercih etmektedir. Dolayısıyla ölüm riskine girmez. Efendiye tabi olup onun kölesi olarak çalışır.