Heinrich Böll'den okuduğum ikinci roman. Kendine has bir kalemi var. Eleştiri ağırlıklı ve psikoloji, duygu yüklü. 1972 Nobel edebiyat ödüllü olan yazarın
Palyaço eseriyle tanıştım ve bu eser dini eleştri sebebiyle zamanında yasaklanmştır. Yazarımız
Trenin Tam Saatiydi eseriyle beraber bu sefer ikinci dünya savaşında bulunan kendi ülkesini eleştirmiş ve tabi savaşın psikolojisi bir askerin ölüme gitmesindeki o psikoloji kitabın akışını çok yavaşlatıyor. Sürekli karakterimizin beyninin içinde, geçmişindeyiz. Okuması zor bir eser olay örgüsü yok.
Kitabı okurken cehennem bu olsa gerek diye düşündüm. Tren istasyonlarında anneler, kız kardeşler ağlıyor ama bu sesler daha düşük kuvvetteki sesler. Daha kuvvetli sesler sevdikleri ayırıyor kuvvetsiz seslere baskın geliyor ellerinden gelen bir şey yok. Bu kuvvetli ses savaş emrini veren bir takım kişilerden çıkıyor tabi. Yüksek bir savaş eleştirisi olan eserde geleceğin yüzü yok artık gelecek herhangi bir yerden kesilip atılmış. Yaşamanın acıdan ibaret olduğu bu dönemlerde insan delirmek istiyordur belki? Delirmek hakkıdır kişinin kime ne? Belki ölmek istemiyordur. Gelecek için cümleler kurmaya çalışır insan bir umut oluşturmak için ama yok umut tamamen ölü olduğu için gelecek kesilip atılmış.
Geçmiş zaman bir bulut gibi tepede hayatı gölgelerken mutsuz olup da hiç ağlamamış insan var mıdır? Bu insanların gözünde düş görmüş ve düşlerin bitip tükendiği bir hal var. Elden çıkarılmış bir hayata sahip olan karakterimizin tren yolculuğunda çevresindeki insanların savaş sırasında ve savaş dışı izne gittiklerinde yaşadığı acı deneyimlerle birlikte savaşın nasıl mide bulandırıcı bir olgu olduğunu önümüze seriyor.
İnsan yalnız kalamadığı zaman hiçbir şey yanında olmuyor yalnız kaldığında ise her şeyi yanında buluyor düşüncelerinde duygularından artık uzakta kalmış olanlar zihninin içinde yanında duruyor. Eskileri düşünüyor her şey başkaydı o zamanlar. Bir randevu elinde müzik satın almak hem de bir savaş zamanı bir müzik satın almak kaç paraya mâl olabilir? Ve sana ne kazandırır? Randevu elindeki kadınların bedenleri ve ruhları sahiplerinin elinde şeytan sadece ruhunu ister insanın bu insanlar şeytanda beter durumda. Alt konunun biri de bu diyebilirim. Kendi ülkesinin savaşını eleştirmek vatan hainliği ile suçlanır aynı
Garp Cephesinde Yeni Bir Şey Yok eserinde olduğu gibi iki Alman yazardan birinci ve ikinci dünya savaşında yine kendi ülkeleri olan dönemin almanyasını eleştirmeleri yüzünden yasaklanmalar sürgün edilmeler görmüşler. Bir askerin psikoloji olarak da
Savaş Pilotu eserini önerebilirim bu eserler ve yazarları aynı örgüte üye olmalı insanlık örgütünden. İnsanlığın baş düşmanı cahillik ve buna bağlı savaş denen cinayeti yok etmek için yazmışlar.
