Bağdat'ta halifenin düşüşü, İslam dünyasının siyasi alanda olduğu gibi kültürel alanda da parçalanmışlığını açığa çıkarmıştı. Bu dönemde; çok erken tarihlerde doğrudan Moğol hakimiyetine giren Fars kültür çevresi, İslam dünyasının genelinden ayrılmıştı. Bu durum Farsçanın gelişimi için bir fırsat yaratmıştı. Arapça karşısında gerileyen Farsça, kendi coğrafyasında yeniden güçlenmiş ve etkin bir dil olmuştu. Bu dönemde Farsça eser veren müellifler artmaya başlamıştı. İlhanlı edebiyatının büyük çoğunluğunu da bu Farsça eserler oluşmaktaydı. Farsçanın önem kazanmasıyla birlikte Farsça gramer bilgisi de önem kazanmaya başlamıştı. Bu dönemde dikkat çeken dil bilgisi kitaplarının başında Cemaleddin Ebu Abdullah Muhammed b. Abdullah Tayi'nin (ö. 672/1273) Elfiye isimli eseri gelmektedir. Eser daha sonra bilim çevrelerinde Hülasa olarak da anılmıştır. Çünkü eser kendisinden önce yazılan birkaç sarf ve nahiv eserlerinin şerhi durumundadır.
·
31 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.