Reha romanından:
...
Sesini ilk defa duyuyorum Rabbim, beni affet! Bu güne kadar bilmedim, seni duymadım; ve şuurla hafızanın ızdırabını ağır bir yük gibi taşıdım. O şuur ki zamanın düşüncesinden korkuyor, mesafenin vehmi arkasında seni görmüyor ve acziden titriyordu. Evet, seni görmüyor, vâhî varlıkları, birbirine çarpıp düşen, çürüyüp dağılan abûs varlıkları hakikat sanıyordu; ve insanlardan, mahlukatın en şeriri olan insanlardan korkuyordu. Seni tanımadı, şerden ve hasetten, gururdan ve kinden korktu.
Rabbim, onu affet! Senin rahim olan elini görmemişti. İşkencenin ve kahrın, haset ve nedametin yarattığı sürü sürü şeytanlar her insan çehresine barınmış, ona sayısız ve sonsuz işkence yaptılar. Rabbim senin sesin, senin vahyin ruhuma nazil olduktan sonra yeryüzünde bana korku kalmayacak. Varlıkların korkunç ve şerir kuvvetleri bana dokunmayacak...
Sayfa 49Kitabı okuyor
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.