Bir gece seher vakti, uyanıkken aşikare olarak şeytan geldi ve bana; "Sen hangi mezheptensin?" diye sordu. Bende: "Ehli sünnet vel cemaat mezhebindenim" dedim. "Peki mezhebinin hak olduğuna delilin nedir? " diye sordu. Bende:"Kur'anı Kerimdir." dedim. O da: "Her mezhep sahibi haklı olduğuna dair Kuranı delil getiriyor. O halde onların haksız olup, senin haklı olduğun ne malum" dedi. Bunun üzerine, ben ona nice ayet ve hadislerle cevap verdiysemde, bir türlü def olmuyor ve bana karşılık veriyordu. Böylece uzun müddet mücadele devam etti, çok yoruldum, aciz kaldım ve yanımda duran yatağa düştüm, uzandım. O anda Mevla Teala hzleri; bu 137. ayeti hatırıma getirdi. Bende hemen yatağımdan doğrulup ona cevap olarak bunu okudum ve dedimki; "İşte bu ayeti celile nazil olduğunda ne mutezile, ne şia, ne Cebriyye, ne de Kaderiyye gibi batıl mezhepler mevcut değildi. Ancak Efendimiz (sav) ve ashabı mevcuttular ve hak üzere olanlarda ancak bunlardır." İşte bunları deyince şeytan def olup gitti.
(Eğer onlar, sizin iman ettiğiniz gibi inanırlarsa mutlaka doğru yolu bulurlar. Yok, yüz çevirirlerse, büyük bir anlaşmazlık ve derin bir çıkmaza saplanmış olurlar. Onlara karşı Allah sana kafi gelecektir. O, işiten ve bilendir.)
(Bakara Suresi 137)
-Mahmud Ustaosmanoğlu (k.s) / Efendi Hazretlerimizin Sohbetleri 3
Sayfa 153Kitabı okuyor
·
146 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.