... Adını yaşamak denilen bu filmde oynamıyorum, duygu kıyılarındaki rahatsız koltuktan izleyip, hiçbir işe yaramayacağını bildiğim halde üstüne düşünüyorum. Üzüme bakınca toprağı emeği, ve şarabı aynı anda görüyorum. Herkesi insan sanıyorum, herkesin bir kalbi olduğuna inanmıyorum. Ben, bile isteye kafa yaran taşlar gördüm ve ben ne zaman iç çeksem içim dışıma sert bir boş ver emri.
Sayfa 25 - Müptela yayınlarıKitabı okudu
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.