Kendiliğinden anlaşılan ve bu nedenle söylememize gerek görülmeyen bir çekinceyle, bu kendini beğenmişliğe kibir de diyebiliriz, gerçekten de bugün birçok ulusun ve devletin ruhuna hakim olan duygular arasında ilk sırayı tartışmasız kibir alır; ama ahmaklıkla kibir arasında eskiden beri içtenlikli bir ilişki vardır ve bu da belki bir işarettir. Ahmak biri, genellikle sırf ahmaklığını saklayacak kadar akıllı olmadığı için kibirli durur; aslında buna bile gerek yoktur, çünkü ahmaklıkla kibir arasında doğrudan bir bağ vardır: Kibirli birinin bıraktığı izlenim, elinden geldiğinden daha az iş gördüğüdür; ince bir yerinden dışarıya buhar sızdıran bir makineye benzer. "Ahmaklıkla gurur aynı ağacın meyvesidir," diyen eskiler bunu kastetmişlerdir, kibir, "insanın gözünü kör eder," diyenlerin doğru söylediği gibi.
Sayfa 25Kitabı okuyor
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.