Bu hayatta sizin açıklamalarınızı en çok hak eden insan sizsiniz. Üzgün müsünüz, kırgın mısınız ya da yorgun? Acı içinde misiniz? Korkuyor musunuz? Bunları kendinizden saklamayın. "Hayır ya ben iyiyim!" demeyin. Oturun bir köşeye. Işıklarınızı kapatın. Önce kendi sessizliğinizi dinleyin, o sessizlikte tüm acılarınızı, korkularınızı ve yorgunluklarınızı duyacaksınız. Kendinize yalan söylemeyi bırakın. Çünkü yalan söylemeye devam ederseniz kendinize yardım edemezsiniz. Başınızı kaldırın, içinizden kendinize durumuzunu açıklayın. Deyin ki, "Bak kendim... Ben kırgınım, üzgünüm, korkuyorum ve çok yorgunum." Ne hissediyorsanız kendinize bunları söyleyin, kendinize artık yalan söylemeyi ve rol yapmayı bırakın. Ruhunuzun gerçekleri bilmeye ihtiyacı var. Çünkü siz iyiyim diyerek geçiştirdikçe o daha çok acı çekiyor. Anlamaya çalışıyor, eğer iyiysek neden bu haldeyiz diye soruyor size... Duymuyorsunuz. Şimdi kendi kendinize tüm gerçekleri açıklayın, kendinize tüm durumunuzu sebepleriyle anlatın ve sonra kendi tesellinizi kendinize kendiniz verin. Çünkü hayatta kimsenin bize yardım edemeyeceği birçok şey yaşayabiliriz ama kendimizin yardım edemeyeceği hiçbir şey yok. Kendimiz kendimize her zaman yardım edebiliriz, her şeyin nihai çözümü biziz, her şeyin ilacı bizde... Kendimizde...
Sayfa 37Kitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.