Bir sabah vakti seni bulmak, uykudan uyanmak gibiydi. Gerçekliği sorgulatan,
rüyada mıyım diye düşündüren bir anın başlangıcı gibi...
Rüya değildi, oradaydın. Seni göreceğim kadar yakın, sana ulaşamayacağım kadar uzak... Ama oradaydın.
Siz benim varlığımın farkında bile değilken ben tamamen sizinle dolmuş gibiyim.
Bu haksızlık değil mi?En azından arada bir de olsa beni düşünemez misiniz?