Ninemin ölümü karşısında bir şey hissetmemem beni dehşete düşürdü. Ninemi hakikaten çok seviyordum. Beraber seçtiğimiz ilahiler söyleniyordu. Peki neden yas tutamıyordum? Cenazeden çok sonra, yorganım, anneme miras kalan tek şey olan, ninemin yorganıyla değiştirildi. Akşam onu üstüme örttüğümde, ninemin kendine has, temiz çarşaf kokusu her tarafımı sardı ve ancak o zaman ağlayıp, ne olduğunu anladım. Ah nineciğim, bir daha asla şarkı söylediğimi duymayacaksın. Bir daha asla
ekmeğime halis tereyağı sürmeyeceksin ve bana, hayatın hakkında anlatmayı unuttukların, bundan sonra hep gizli kalacak. Uzun bir müddet, her akşam ağlayarak uykuya daldım. Çünkü ninemin kokusu yorgandan bir türlü geçmedi.
Sayfa 70Kitabı okudu
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.