Kımıldamadan, yüzünü duvara dönüp benden uzak durarak, sessizce yatıyordu. Belki de yüzünü göremediğim için, tanımadığım biri gibi görünüyordu. Onun için hiç ama hiçbir şey hissetmiyordum, bütün duygular bırakmıştı beni. Artık dayanamadığımı söyledim, hakikat buydu. Devam edemezdim; çok alçaltıcı, çok acı vericiydi. Geçmişte onunla işimi bitirmek istemiştim, ama bunu yapacak gücüm olmamıştı. Şimdi o an gelmişti. Kalkıp gitme, bütün bu sefil işi bitirme vaktiydi. Çok uzun süre, devam etmeye bırakmıştım bu işi, hep acılı ve ödülsüz olmuştu. Ben ayağa kalkarken o kımıldamadı. Hiçbirimiz tek söz etmedik. Tesadüfen aynı odada bulunan iki yabancı gibiydik. Düşünmüyordum. Bütün istediğim arabaya binip sürmek, sürmekti, bütün bunları unutabileceğim çok uzak bir yere varana kadar. Ona bakmadan ve konuşmadan odayı terk ettim, dışarı çıkıp arktik soğuğa girdim.
Sayfa 173Kitabı okudu
·
74 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.