Hiç dikkat ettiniz mi, en yakınlarına kötü davranan insanlar başkalarına karşı oldukça sevecen ve yardımseverdirler. "Ele iyi" diye bir laf vardır bizim toplumda. Size tokat atan baba, karşı komşunun çocuğunu sever; bir kere yüzünüze gülmeyen anne markette gördüğü çocuğu öpücüklere boğar. Toplum içinde taktığımız maskelerdir bunlar. Dışarısı bizi iyi bilsin, içerisi ne de olsa bizimdir. Evin kapıları kapatılıp perdeleri çekildiğinde kol kırılıp yen içinde kalacaktır. Kimseyi ilgilendirmez içeride ne olduğu; artık orası sizin imparatorluğunuzdur, döversiniz de seversiniz de kırıp dökersiniz de... Bu yüzdendir ki çocuk inandıramaz kimseyi babasının aslında "iyi" biri olmadığına. Biraz önce komşunun çocuğuna çikolata alan adam mı kötüdür? Ya şu karşı apartmanda her sabah güler yüzle bütün mahalleye "günaydın" diyen adam mı dövüyordur karısını? Kimse inanmaz buna. Ele iyi olduğumuz maskeler korur bizi. Bir süre sonra şiddete ve kötülüğe maruz kalan insan da suçlamaya başlar kendini Demek ki kötülük bende, suç bende...
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.