“Yaşlı yogi hayatta olup kendisine bir akıl verse de, yine her şey kendi yolunda ilerlemesini sürdürecek, hiçbir şey değişmeyecekti. Meditasyon ve bilgelik iyi şeyler, soylu şeylerdi; ama öyle görülüyordu ki, gelişip serpileceği toprağı ancak bir kenarda, yaşamın kıyısında köşesinde bulabiliyordu. Oysa yaşam ırmağında yüzüp dalgalarla boğuşan birinin eylem ve acılarının bilgelikle hiçbir ilgisi yoktu, bunlar kendiliğinden ortaya çıkıyordu, yazgı denilen şey böyle istiyordu çünkü, çaresiz kalkışılması gerekiyordu söz konusu eylemlere, çilelerin çaresiz çekilmesi gerekiyordu.”
Sayfa 541 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
·
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.