syf.99-100
Platon ise tüm ilkçağ filozofları için, siyasi anlamda kirlenmiş bir kentte yaşayan bir filozofun nasıl davranması gerektiğini bir biçimde açıklamıştır:
Demek ki, çok az sayıda insan felsefeyle uğraşmaya layıktır.[...] Oysa bu az sayıdaki insanlardan biri olan ve böylesi bir iyiliğin tatlılığını ve mutluluğunu tatmış olan kişi, geri kalan çoğunluğunun deli olduğunu, hiçbir siyasi adamın davranışında anlamlı bir şey bulunmadığını ve -tıpkı yırtıcı hayvanların arasında düşüp de onların yırtıcılıklarına ayak uydurmayı reddeden ama o vahşi güruha tek başına karşı koyamayan bir insan gibi- ölümü göze almadığı sürece, yanında adaletin yardımına koşacağı hiç kimse olmadığını anladığında, kente ya da dostlarına bir hizmette bulunamadan, kendisine ya da başkalarına bir yararı dokunmadan öleceğinden emindir. Bütün bunları düşündüğünde, kendini dinlenmeye çeker ve yalnızca kendi işleriyle meşgul olur. Tıpkı aniden fırtınaya yakalanan bir yolcunun rüzgarın kaldırdığı toz ve yağmur girdabına karşı bir duvar ardına sığınması gibi, diğer herkesten adaletsizlik taştığını görünce, bu dünyadaki varlığını adaletsizlikten ve inançsızlıktan arı tutabilir ve hoş bir umutla ruhu dingin ve huzur içinde bu hayattan çekip gidebilirse kendisini mutlu addeder.
Dost kitabeviKitabı okudu
·
16 görüntüleme
öncesi:#234620520
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.