Asıl sen vardın ortada, ben senin elinde bir ayna, sen yeşillikte bir ağaç, ben senin gölgen…
İnsanlar mantığı kendi söyledikleri doğru görünsün diye icat etmişlerdir..
Varlığımızın bir gizli köşesi olmalı, rahatça kaçıp saklanıyorsunuz..
Deli dedikleri, etrafında neler döndüğünü çözmeye başlamış insandır; hepsi bu.
Belki de hepimiz kalbimizin en iyi kısmını vermişizdir..
Kaldığı yerden devam eder, bilinen hikayesine toprak..
Dünyanın duru halleri gitti, kalan ancak bulanık hallerdir.
Bana göre insan bir şahsın özel adı olmayıp bir hal veya niteliktir. Bu sebeple artık eksilmesi mümkündür.
İnsan daha güç durumda olamaz, bilmem ki ne diyeyim..
İnsanların çoğu kendileri değil, başkalarıdır.
Hayat o kadar lanet bir şey ki; herkesin yanlış yaptığını doğru yaparsan yanlış yapmış sayılıyorsun.
Sana büyük caddelerin birinde rastlasam, elimi uzatsam tutsam götürsem..
Acı büyümenin bir parçasıdır, kaçırmaktansa içine dal, bırak canın yansın, yara bir kere tamamıyla açılırsa iyileşmeye başladı demektir.
Bıraktığın yerde olabilirim, ama bıraktığın gibi değilim…
Düzenim bozulur, hayatımın altı üstüne gelir diye endişe etme. Nerden bilebilirsin, hayatın altından üstünden daha iyi olmayacağım?
Tepeden tırnağa bir usanmışlık anı ne belek ne bu şehirden bu parktan uzakta neresi olsa olur..
Hayalperestin cezası, şafağı herkesten önce görmesidir..
·
24 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.